
ตอนวันที่ 8 พ.ย. นายปลอดประสพ สุรัสวดี อดีตรองนายกรัฐมนตรี เขียนข้อความทางเฟซบุ๊ก แสดงความเห็นข้างหลังวันนี้มีความโกลาหลน้ำทะลักท่วมหลายจุดใน กทม. จังหวัดนนทบุรี และอีกหลายจังหวัด โดยบอกว่า
วันนี้น้ำท่วมโกลาหลไปหมด พวกคุณอยู่ที่ใดกัน (จ๊ะ) อาจารย์ ดร.โกร่ง (ศาสตราจารย์ดร.วีรพงษ์ รามางกูร) พึ่งถึงแก่อนิจกรรม นับเป็นความสูญเสียครั้งสำคัญในกลุ่มนักเศรษฐศาสตร์และนักวางแผนระดับมหภาค และต่อกลุ่มบุคคลที่เชื่อในการทำประโยชน์เพื่อสาธารณะมากยิ่งกว่าจะคิดถึงความระหองระแหงที่สังคมไทยมักทำขึ้นเอง (ถูกใจฝันร้าย)
ผมรู้จักกับอาจารย์โกร่งเมื่อวัยเพียงแต่ 35 ในฐานะรองอธิบดี (กรมประมง) ที่เด็กที่สุดในประเทศ อาจารย์อายุ 37 เป็นที่ปรึกษาท่านนายกรัฐมนตรีเปรม ติณสูลานนท์ และเป็นคณบดีคณะเศรษฐศาสตร์ที่หนุ่มที่สุดเหมือนกัน ท่านได้เข้ามาพิจารณาและชี้แนะโครงการประมงหมู่บ้าน แผนพัฒนาบ้านนอกยากไร้ที่ผมดูแล ซึ่งโครงการนี้ถือว่าไปถึงเป้าหมายอย่างดีเยี่ยม จนกระทั่งมีการจัดการอย่างสม่ำเสมอมาอีกเกือบ 15 ปี
จนกระทั่งเมื่อผมอายุ 65 ปี ด้อยกว่านายกฯจำเป็นต้องรับผิดชอบเรื่องน้ำของชาติ ท่านอาจารย์โกร่งมาช่วยท่านนายกรัฐมนตรียิ่งลักษณ์ โดยเป็นประธานภาควิชากรรมที่มีความสำคัญในการรบเพื่อการบูรณะและสร้างอนาคตประเทศ ท่านบอกผมว่า น้ำท่วมครั้งนี้พวกเรา suffer มากมายนะ จะปรับแก้แบบธรรมดาค่อยเป็นค่อยไปอาจจะมิได้ ได้ปรึกษาหารือและขอคำแนะนำอาจจะจำเป็นต้องกู้ยืมเงิน แม้กระนั้นต้องการหาจากภายในประเทศ สัก 350,000 ล้าน เพียงพอไหม จากนั้นก็เลยถามผมว่า คิดทำเช่นไรบ้าง อาจจะควรมีเอกสารแนวทางออกมาก่อน จากนั้นค่อยคิดให้ลึกลงไปในแนวทางการดีไซน์พื้นฐานก็แล้วกัน ผมก็บอกท่านไปว่า ได้ปรึกษาหารือและขอคำแนะนำท่านนายกรัฐมนตรีแล้ว คิดแบบเดียวกันเลย ทั้งปวงนี้ผมจะทำโดยใช้ภาควิชาผู้เชี่ยวชาญของไทยทั้งปวง จะไม่จ้างคนใดกันเลยด้วย คิดออกว่าท่านก็หัวเราะดังๆตาม style ของท่าน ในที่สุดเราก็ทำเป็นจริงๆพวกเราทำแล้วเสร็จทุ่นเงินไป 2,000 ล้านบาท แม้กระนั้นยังไม่วายมีคนไปฟ้อง สำนักงานคณะกรรมการป้องและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติและศาลปกครองจนได้ ซึ่งในที่สุดพวกเราก็เป็นข้างถูก แม้กระนั้นก็มิได้ทำเนื่องจากโดนยึดอำนาจ (ซนๆ) เสียก่อน
ท่านนายกรัฐมนตรีขอรับ ท่านทราบไหมว่า วันนี้น้ำท่วมใหญ่โกลาหลไปหมด ตั้งแต่ปทุมธานี จังหวัดนนทบุรี จังหวัดกรุงเทพมหานคร และจังหวัดธนบุรี น้ำท่วมสูงกว่าทุกวี่วันก่อนหน้านี้ที่ผ่านมา และอีกสองวันก็จะยิ่งท่วมสูงมากกว่านี้อีก 20-30 เซนติเมตร (ทราบไหมครับผม) บ้านผมหน้าบ้านท่วมหมดแล้ว (มองภาพ) วันพรุ่งยังไม่รู้จะท่วมหมดบ้านหรือไม่ ขอเรียนว่า เวลาน้ำท่วมน่ะน้ำจะมาเร็วไหลเข้าง่ายมาก แม้กระนั้นเวลาเอาออกนั้นยากมากมายและจำเป็นต้องใช้เวลาเป็นต้นตย์เลย นี่เงินบำนาญผมสิบเดือนยังไม่รู้จะเพียงพอค่าดูดน้ำไหม
หลานผมถามคำถามว่า ปู่เพราะเหตุไรน้ำท่วมอีกแล้ว ถ้าเกิดท่วมเยอะพวกเราจะไปอยู่ที่ใด อยู่ชั้นสองหรือไม่ ผมฟังแล้วอายอย่างยิ่ง ถามตัวเองว่าเพราะเหตุไรพวกเราถึงไม่สามารถที่จะคุ้มครองปกป้องและให้อนาคตป้อมปราการอาจจะกับเขาได้ เพราะเหตุไรในชีวิตของพวกเราก็เลยไม่สามารถที่จะสร้างอะไรไว้ให้กับคนรุ่นใหม่ได้ พวกเราจำเป็นต้องปลดปล่อยให้เขาพบเจอชะตาชีวิตเองแบบนั้นหรือ
ผมเรียกหลานสองคนมาถ่ายรูปกับเอกสาร (มองภาพ) แนวความคิดเพื่อดีไซน์ก่อสร้างระบบการบริหารจัดแจงทรัพยากรน้ำอย่างยั่งยืนและเป็นระบบ แก้ปัญหาอุทกภัยของประเทศไทย แล้วบอกพวกเขาว่า ปู่มอบให้นะ ถัดไปหนูจำเป็นต้องทำให้สำเร็จให้ได้ ปู่อาจจะหมดโอกาสแล้ว หลานผู้ชายชื่อ “ปิ่นปักผมประสพ” เนื่องจากกำเนิดปีที่ปู่ด้อยกว่านายกรัฐมนตรี คนหญิงเป็นหลานเล็กที่สุดชื่อ “ปิ่นปักผมหัวใจ” ซึ่งแปลว่า รักและห่วงใยดังดวงใจ ท่านนายกรัฐมนตรีห่วงใยอนาคตของคนรุ่นต่อไปคนรุ่นใหม่อย่างไรบ้างครับผม